Standardy dotyczące zakupów

Dr. Oetker „Food-Standard” opisuje dokładne kryteria, jakie powinni spełniać dostawcy surowców. Zgodnie z Rozporządzeniem Unii Europejskiej nr 178/2002, dostawcy są zobowiązani do wykazania sprawnie funkcjonującego, sprawdzonego oraz udokumentowanego systemu identyfikowalności. Ponadto Dr. Oetker „Food-Standard” uwzględnia również kwestie związane z ochroną zwierząt, szczególnie dotyczy to zagrożonych gatunków. Dostawcy muszą przykładowo udowodnić, że tuńczyk łowiony jest w sposób przyjazny delfinom, a mięso z kurczaka, czy też jaja pochodzą wyłącznie od zwierząt z chowu na wolnym wybiegu. W przypadku mięsa dopuszcza się stosowanie antybiotyków wyłącznie w celu zwalczania chorób u zwierząt. Zabrania się dostawcom stosowania ich w charakterze środków tuczących lub stymulujących wzrost. Kwestie związane z inżynierią genetyczną spotykają się na świecie z różną akceptacją i szczególnie w krajach UE stosunek do nich jest raczej sceptyczny. Firma Dr. Oetker szanuje oczekiwania konsumentów i nie stosuje surowców genetycznie modyfikowanych. W przypadku, gdy gospodarstwa rolne rozszerzą swoje powierzchnie uprawne z genetycznie modyfikowanymi roślinami użytkowymi do tego stopnia, iż istotne, wykrywalne zmiany przekraczają wartość progową, firma Dr. Oetker niezwłocznie poinformuje o tym konsumentów stosując odpowiednie oznakowanie.

Przedsiębiorstwo Dr. Oetker ma świadomość, jaka odpowiedzialność społeczna na nim spoczywa i z tego względu zwraca szczególną uwagę na przestrzeganie społecznych standardów w łańcuchu dostaw. W tym celu firma opracowała własny, międzynarodowy kodeks dla dostawców, który stanowi podstawę wszystkich kontraktów surowców. Wszyscy partnerzy handlowi firmy Dr. Oetker zobowiązują się tym samym do zachowania podczas produkcji określonych standardów społecznych oraz kontrolowania warunków pracy również u swoich pod zleceniobiorców. Standardy te winny ponadto być tożsame z postanowieniami „International Labour Organisation“ (ILO). Dr. Oetker nie toleruje, ani pracy młodocianych (nieletnich), ani pracy przymusowej, zarówno we własnych zakładach produkcyjnych, jak i u swoich pod zleceniobiorców. Tygodniowy czas pracy oraz maksymalny dzienny czas pracy muszą być zgodne z przepisami prawa oraz zarządzeniami wewnętrznymi. Również wynagrodzenie powinno odpowiadać ustawowemu bądź ekonomicznemu – w zależności od tego, który z nich jest wyższy – standardowi minimalnemu.